23 Şubat 2011 Çarşamba

UYURSAM ÖLÜRÜM DİYE KORKUYORUM....

Benim değil sabaha karşı uyanan meleğimin sözleri...hastalığının bilincinde...çok ağlattı gece beni...arkadaşlarının vefasızlığının bilincide....hep bana "bi sen bi ben,bukadarız" deyip durdu...ölmekten korkuyor hepimizin korktuğu gibi ama o bu korkuyu daha yoğun yaşıyor ve bu yüzden uyumak istemiyor...aslında herşeyin farkında...Birbirimize sarılmış ağlarken sabah ezanı okunmaya başladı ve "ayırmasın bizi Allah" diye dua etti...

Hayatım boyunca ben doğduktan 13 gün sonra intihar ederek vefat eden babama isyan ettim...Hayatım boyunca beni ve annemi döven üvey babama isyan ettim?Hep nedenlerin cevaplarını bulmaya çalıştım,bulamadım yıllarca....Sanırım şimdi buluyorum...Benim meleğim o kadar şanslı bir insanmış ki doğmam gerekiyormuş!!!!!Benim meleğim o kadar şanslı bir insanmış ki üvey babam ona eziyet ettiği zaman daha küçücük aklımla "KALKAN" olmam gerekiyormuş ve oldum da....benim meleğim o kadar şanslı bir insanmış ki bu hastalığında onun "YANINDA" olmam gerekiyormuş...Bu benim görevimmiş...Ne mutlu bana görevimi elimden gelen en iyi şekilde başarmaya çalışıyorum...Ay deliriyormuyum neyim...ama işte öyle yani!!!!!!

Bugün çok yorgunum,çok koşturdum....doktoruna gittim,ilaçlarını yazdırdım...o da sanki benim yorgunluğumu anlarmış gibi erkenden uyudu...Ayfer bugün gelmeyecek:(((((((...Çok alıştık onun varlığına...Ne güzel bir dost...

1 yorum:

Asortik Krep dedi ki...

Ne zor bir yazı bu.Okumak bile beni böyle hırpalayadıysa yaşamak kimbilir nasıldır diye düşünerek okudum.
Allah yardımcınız olsun.